ဒီဘက္ေခတ္မွာတုိင္းရင္းသားဘာသာစကားေတြ၊ ယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ရုိးရာဓေလ့ထုံးတမ္းအစဥ္လာေလးေတြတၿဖည္းၿဖည္းေမွးမိန္လာေနတာကုိေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာသာစကားႏွင့္ယဥ္ေက်းမွဳဆုိတာ လူမ်ဳိးတစ္ခုရဲ႕ အမွတ္သေကၤတ Identity ၿဖစ္တာမုိ႔ ခုလုိေမွးမိန္လာၿခင္းဟာ လူမ်ဳိးစုရွင္သန္မွဳအားနည္းလာ တာကုိၿပေနပါတယ္။ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ဘာသာစကားေတြထဲက ၁၄ ရက္ၿပည့္တုိင္း (ႏွစ္ပတ္)ၿပည့္တုိင္း ဘာသာစကားတစ္ခုဟာ အၿမဲေပ်ာက္ဆုံးေနတယ္လုိ႔သုေတသီေတြရဲ႕အစီရင္ခံစာအရသိရပါတယ္။ လူသားေတြရဲ႕ရပ္တည္မွဳႏွင့္ သဘာ၀စနစ္ၾကီးတစ္ခုလုံးကုိ အၿပည့္အ၀နားမလည္ႏုိင္ေသးခင္မွာ အကူအညီမဲ့ေနတဲ့ယဥ္ေက်းမွဳႏွင့္ဘာ သာစကားေတြဆုံးရွံးေပ်ာက္ကြယ္ေနတာဟာ လူသား ထုတစ္ရပ္ လုံးအတြက္ဆုံးရွံးမွဳတစ္ရပ္ပဲၿဖစ္တာမုိ႔ ၀မ္းနည္းစရာေကာင္းပါတယ္။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံမွာ လူတုိင္းလူတုိ္င္း ႏုိင္ငံေတာ္ဘာသာစကားကုိေၿပာႏုိင္ေရးႏုိင္ရင္ တၿခားစကားႏွင့္စာေပ ေတြေပ်ာက္ဆုံးသြားလည္း ဘာၿဖစ္လဲဆုိၿပီး…တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ဘာသာစကား နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူတခ်ဳိ႕ေၿပာတာကိုၾကားဖူးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္၊ ဘာသာစကားတစ္ခုကုိထိန္းသိမ္းမွဳဟာ ဘယ္ေလာက္၊ ဘာေၾကာင့္အေရးၾကီးတယ္ဆုိတာကို ရွင္းဖုိ႔လုိလာပါၿပီ။ ကမာၻေပၚဘာသာစကားတစ္မ်ဳိးတည္း ေၿပာရင္ေကာင္း တယ္လုိ႔က်ေနာ္မယုံၾကည္ပါဘူး။ ေလာကေဂဟစနစ္ႏွင့္လူသားသမုိင္းကုိနားလည္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိရင္ မတူညီတဲ့စံႏွဳန္းေတြ၊ ရွဳေထာင့္ေတြ ဘက္ကေ နသုံးသပ္ႏုိင္မယ့္ ကြဲၿပားတဲ့တန္ဘုိးေတြရွိေနသင့္တယ္ လုိ႔ယုံၾကည္လုိ႔ပါ။
