ေရွးပေဝသဏီကပင္ ေမဆိုပိုေတးမီးယားတြင္ ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး ထိုမွ ခရစ္ေတာ္မေပၚခင္
ထြက္လာ၍ မြန္ဂိုလီးယားကုန္းျပင္ျမင့္ တိဘက္ တရုတ္ျပည္ စသည္တို႔တြင္ ေနထိုင္လာခဲ့ျပီး
ေတာေတာင္အထပ္ထပ္ ျမစ္ေရအသြယ္သြယ္ကုိ ျဖတ္ေက်ာ္ကာ ယခုလက္ရွိ နာဂနယ္ေျမသို႔
ေရာက္ ရွိလာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္၊ဤနယ္ေျမမ်ားတြင္ ကနဦးရွိ ေျမပိုင္ရွင္မ်ားကို တိုက္ထုတ္၍
ေနလာခဲ့ျခင္းမဟုတ္။ မည္သူမွ်မရွိေသာ၊ မည္သူမွ် မပိုင္ဆိုင္ေသာ နယ္ေျမအား လာေရာက္
ေနထိုင္ပိုင္ဆိုင္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္၊ဤသို႔ ႏွစ္ေပါင္း ေထာင္ခ်ီၿပီး ေနလာခဲ့ေသာ သမုိင္း
တေလွ်ာက္တြင္ နာဂလူမ်ိဳးတို႔သည္ အျခားနိုင္ငံ၏ လက္ေအာက္ခံ ျဖစ္ခဲ့ဘူးသည္ ဟူ၍
သမိုင္းမရွိခဲ့ေပ၊ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္ျဖင့္ေသာ္၎၊ အာဏာရွင္စနစ္ ျဖင့္ေသာ္၎
အုပ္ခ်ဳပ္စိုးမိုးလာခဲ့ျခင္းမရွိပါ။ တနုိင္ငံလုံးကိုတၿပိဳင္တည္း အုပ္ခ်ဳပ္ေသာအစိုးရ ဟူ၍လည္းမရွိခဲ့ပါ၊
သို႔ရာတြင္ ေက်းရြာ တိုင္းသည္ လြတ္လပ္ေသာ ေက်းရြာမ်ား ျဖစ္ၾကၿပီး ရြာသူႀကီးမ်ားကသာ
အုပ္ခ်ဳပ္လာ ခဲ့သည္၊ ထိုေက်းရြာမ်ားကို အုပ္ခ်ဳပ္ေသာစနစ္သည္ အင္မတန္
ျမွင့္မားေသာဒီမိုကေရစီ (pure democracy) စနစ္ပင္ျဖစ္သည္။ တဦးတေယာက္၏
အခြင့္အေရးကို အလြန္ေလးစားၾကသည္။ ဥပမာ-ေတာတြင္း တေနရာ တြင္တန္ဖိုးရွိေသာ
အရာတခုခုကို မိမိအရင္ေတြ႔ရွိေၾကာင္း တဦးတေယာက္က အမွတ္အသားျပဳထားပါက
မည္သူမွ် ထိုအမွတ္အသားကို ဖယ္ရွားၿပီး အမွတ္အသားအသစ္ ျပဳလုပ္၍ မိမိပိုင္ဆိုင္ေၾကာင္း
မျပဳ လုပ္ၾက။ လိမ္လည္မႈႏွင့္ ခိုး ရွားမႈႏွင့္ခိုးမႈဟူ၍ရွားသည္။ ရြာသားမ်ား အားလံုးက ရြာသူႀကီးအား
နာခံၾကျပီး ရပ္ေရးရြာေရး ကိစၥမ်ား ကိုရြာသူႀကီးႏွင့္အတူ ရြာလူႀကီးမ်ားက ဆံုးျဖတ္
ေျဖရွင္းခဲ့ၾကသည္။
