မုိင္းပြန္ ေစာ္ဘြားႀကီး စ၀္စံထြန္း

မုိင္းပြန္ ေစာ္ဘြားႀကီး စပ္ခြန္ထီးႏွင့္ ေျမာက္နန္းေဆာင္ မဟာေဒဝီ နန္းစိန္ဥတုိ႕၏သား စပ္စံထြန္းသည္ ၁၉ဝ၇ ေမလ ၃၁ ရက္ေန႕ဖြား ျဖစ္သည္၊ ေစာ္ဘြားႀကီး ဖြားျမင္ခ်ိန္ ဟင္းဖုိင္း သွ်မ္းအေခၚ မီးဖြား အိမ္ေအာက္သုိ႔ က်ားတေကာင္ ၀င္ေေလသည္ ေသာၾကာေန႔ ညဥ့္ -၃ ခ်က္တီးေက်ာ္ခ်ိန္ အဓိပတိဖြား စ၀္သာထြန္း မည္၏ေနာင္မွ မုိင္းပြန္ ေစာ္ဘြားႀကီး စ၀္စံထြန္းဟူ၍ ထက္ရွားလာကာ ျပည္ေထာင္စု   ေခတ္ဦးကာလ၀ယ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အတူ က်ဆုံးခဲ့ေသာ သွ်မ္းအမ်ဳိးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီး   တဦးလည္းျဖစ္သည္။

၅-ႏွစ္သားအရြယ္တြင္ တရားမစာေရးႀကီး ဦးစံေဖထံ ျမန္မာ၊ အဂၤလိပ္စာေပ အေျခခံကို ၂-ႏွစ္သင္ယူၿပီး ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ရွမ္းေစာ္ဘြားသားမ်ား အထက္တန္းေက်ာင္းတြင္ ဆက္လက္သင္ၾကားရာ ထိုေက်ာင္းမွ ၁၀-တန္းေအာင္ျမင္ေလသည္။ မႏၱေလး ပုလိပ္ အတတ္သင္ ေက်ာင္းလည္း တက္ခဲ့ဖူးသည္။ ထုိ႕ေနာက္ ပုလိပ္ အရာရွိ အျဖစ္ ေခတၲ အမႈ ထမ္းခဲ့သည္။


၁၉၂၈ ခုတြင္ ေစာ္ဘြား အျဖစ္ ခံယူ လုိက္၍ မုိင္းပြန္ ေစာ္ဘြားႀကီး ျဖစ္လာသည္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕ ရဲအုပ္ သင္တန္းေက်ာင္းတြင္ ၆-လတက္ေရာက္ၿပီး ဗန္ေမာ္ၿမိဳ႕တြင္ အလုပ္သင္ ၀န္ေထာက္အျဖစ္   ေခတၱ   ေဆာင္ရြက္ သည္၊ ထိုမွတဖန္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ ရွမ္းျပည္မင္းႀကီးရံုတြင္ အလုပ္လုပ္သည္၊ ၁၉၂၀-၀ါဆိုလဆန္း ၁၁-ရက္ေန႔တြင္ အခမ္းအနား ျဖင့္ ေစာ္ဘြား ရာထူးဆက္ခံရသည္။ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားဟု အမည္တြင္ ေလေတာ့သည္။

 ၁၉၃၂ ခုတြင္ မုိင္းပြန္ ေစာ္ဘြားႀကီးသည္ သားမီး ၄ ေယာက္ထြန္းကားေလသည္၊ ေစာ္ဘြားႀကီး၏ဇနီး မဟာေဒ၀ီ စ၀္ခင္ေသာင္းသည္ ဂ်ပန္အေျပးတြင္ မိုင္းတပ္တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ေစာ္ဘြားႀကီးသည္ စာဖတ္ ၀ါသနာပါသည့္အျပင္ ဂီတကုိလည္း ႏွစ္သက္ ၀ါသနာ ပါသည္ အေလွ်ာက္အတန္ပင္ လုိက္စားခဲ့၍ အေကာ္ဒီယံေခၚ လက္ဆြဲဘာဂ်ာႏွင့္ ၀ါးပတၱလားကုိ ကၽြမ္းက်င္စြာ သီးခပ္ႏုိင္သည္၊ ႏွစ္သစ္သႀကၤန္ရက္ မ်ားတြင္ ေဟြေတာက္ရြာသုိ႔သြားေရာက္ သုိင္းပညာေလ့က်င့္ေလ့ရွိသည္။

အရက္ေသစာ၊ ကြမ္း၊ ေဆးလိပ္မ်ားကုိ လုံး၀ေရွာင္က်င္သည္။ ဂ်ပန္ေခတ္ သွ်မ္းရြာသားမ်ားအား ဂ်ပန္မ်ားေစ်း၀ယ္ခုိင္းရာတြင္ ဂ်ပန္မ်ားမိမိဘာသာ၀ယ္ရန္ ရြာသားမ်ား၀ယ္ရန္မလုိဟု ရဲ၀န္႔စြားေျပာဆုိ၀န္႔သူ၊ ကုိယ္ပုိင္စာၾကည့္တုိက္ ထားၿပီးစာဖတ္သည္။

သွ်မ္းစာေပကုိ မိမိစာေရးႀကီးမ်ားထံ ထပ္မံသင္ၾကားျပန္သည္ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ သိပၸံနည္းက် စုိက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းမ်ား ထြန္းကား လာေစရန္ ႀကိဳးပမ္း ခဲ့သူ တဦးလည္း ျဖစ္သည္။ အဂၤလန္ ႏုိင္ငံမွ စုိက္ပ်ဳိးေရး ဆုိင္ရာ ေခတ္မီ စာအုပ္မ်ား၊ ကိရိယာ တန္ဆာ ပလာမ်ားႏွင့္ သီးႏွံ မ်ဳိးေစ့မ်ား ကုိပင္ မွာယူ ခဲ့ဖူးသည္။ က်မၼာေရးကုိ အထူးဂရုစုိက္၍ ေန႔စဥ္ နံနက္ေစာေစာထၿပီး လမ္းေလ့ရွိသည္။

 ေစာ္ဘြားႀကီးသည္ စစ္မျဖစ္မီက ကမၻားသဲေက်ာက္မ်ားျဖင့္ လူနာ (၆၀)ဆန္႔ေေခတ္မွီ ဆးရုံးႀကီးကုိ ကုိယ္တုိင္ၾကပ္မတ္ အစဆုံးတည္ေဆာက္ခဲ့သည္။ ဘာသာတရားကုိင္းရႈိင္းသူျဖစ္၍ တန္းေဆာင္မုန္း၊ တေပါင္းပြဲေတာ္ႀကီးမ်ား၌ ကုိယ္တုိင္ခ်က္ျပဳပ္ ကပ္လူေလ့ရွိသည္၊ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ႀကီး ၿပီး၍ အဂၤလိပ္မ်ား ျမန္မာ ႏုိင္ငံသုိ႕ ျပန္ဝင္ လာေသာ္ ယင္းႏွင့္အတူ ပါလာေသာ စကၠဴျဖဴ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကုိ ဆန္႕က်င္ခဲ့သူ   ျဖစ္သည္။   ေတာင္တန္းႏွင့္ ေျမျပန္႕ ေသြးခဲြ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ သည္ကုိ မလုိလား၍ ေျမျပန္႕ႏွင့္ ေတာင္တန္း စည္းလုံး ညီၫြတ္ေရး အတြက္ လုံးပမ္းခဲ့သူ ျဖစ္သည္။

ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း ပင္လုံ စာခ်ဳပ္ကုိ လက္မွတ္ ေရးထုိး ခဲ့သည့္ ေစာ္ဘြားလည္း ျဖစ္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ ၾကားျဖတ္ အစုိးရ အဖြဲ႕တြင္ အတုိင္ပင္ခံ ေတာင္တန္း ေဒသေရးရာ ဝန္ႀကီး ျဖစ္လာသည္။ ထုိ႕ျပင္ တုိင္းျပဳ ျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္၏ ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ျပည္နယ္ ဆုိင္ရာ ဆပ္ ေကာ္မတီ၊ လူနည္းစု ဆုိင္ရာ ဆပ္ ေကာ္မတီ၏ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံ ဥပေဒ ေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီ မ်ားတြင္ အဖဲြ႕ဝင္လည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။

 ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လ ၁၉ ရက္ေန႕တြင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း တုိ႕ႏွင့္ အတူ လုပ္ႀကံ ခံရၿပီး၊ ဇူလုိင္လ ၂ဝ ရက္၊ မြန္းတည့္ ၁၂ နာရီတြင္ ကြယ္လြန္ ခဲ့သည္။

အလွ်င္းသင့္၍ ေႏွာင္းသွ်မ္းလူငယ္မ်ား သိေစရန္ ပင္လုုံစာခ်ဳပ္ ဟုူေသာ ေတာင္တန္းျပည္မ ပူေပါင္းေရးစာခ်ဳပ္ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ သမုုိင္းအရ ပင္လုုံအစ မုုိင္းပြန္က  ဟုုဆုုိလွ်င္ အံ့ၾသၾကလိမ့္မည္ ထင္သည္။ ဒုုတိယ ကမၻာစစ္ႀကီး ျဖစ္စ အဂၤလိပ္ ကုုိလုုိနီ ႏုုိင္ငံမ်ားက လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္း ေနသည့္ အခ်ိန္ ၁၉၄၅ ခုု ေအာက္တုုိဘာလ မိုုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး စ၀္စံထြန္း၏ ဇနီး မဟာေဒ၀ီ စ်ာပန အခမ္းအနားသုုိ႔  အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္မွ ေစာ္ဘြားႀကီးမ်ား တက္ေရာက္လာၾကသည္။

သွ်မ္းေစာ္ဘြားမ်ားက ကမၻာ့အေျခေန၊ ဗမာ့အေျခေနမ်ားကုုိ ေဆြးေႏြးၾကရင္း မိမိတုုိ႔ သွ်မ္းျပည္ အနာဂတ္အတြက္ မည္သုုိ႔ ေဆာင္ရြက္ၾကမည္ကုုိ သိရွိနားလည္းၾက၍ သွ်မ္းေစာ္ဘြားမ်ားက မိန္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီးအား နည္းလမ္းရွာေဖြရန္ တာ၀န္ေပးလုုိက္ၾကသည္။

၁၉၄၆ ခုုႏွစ္ ဇန္န၀ါရီ ၁၃ ရက္ ေန႔တြင္ မိန္းပြန္ေစာ္ဘြာႀကီးသည္   ေစာ္ဘြားမ်ားေကာင္စီ အစည္းေ၀းတရပ္ကိုု က်င္းပရန္ မုုိင္းကုုိင္ၿမိဳ႕သုုိ႔ ဖိတ္ေခၚလုုိက္သည္။  ယင္းမိန္းကုုိင္ၿမိဳ႕ ေစာ္ဘြားႀကီးမ်ား အစည္းေ၀းက   ေဆြးေႏြးတုုိင္ပင္ ၾကရာလာမည့္ မတ္လတြင္ က်ေရာက္မဲ့ လဲခ်ားနယ္ ပင္လုုံၿမိုု႕ ဘုုရားပြဲတြင္ သွ်မ္းျပည္နယ္ လက္မႈျပပြဲ တရပ္က်င္းပရန္ ဆုုံးျဖတ္လုုိက္သည္။ ကုုန္က်စရိတ္မ်ားကုုိ လဲခ်ားေစာ္ဘြားႀကီးက တာ၀န္ယူလုုိက္သည္။

သွ်မ္းျပည္လက္မႈျပပြဲ ဟုုအမည္တပ္ ထားေသာ္လည္း ယင္းျပပြဲကုုိ ဗုုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွင့္ ဖဆပ ေခါင္းေဆာင္းႀကီးမ်ား၊ ဗမာျပည္မွ အျခား ႏုုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၊ ေတာင္တန္းေဒသမွ ကခ်င္၊ ခ်င္းး၊ ကရင္နီ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး မ်ားကုုိလည္း ဖိတ္ၾကားသျဖင့္ ႏုုိင္ငံေရးအသြင္ လကၡဏ အျပည့္၀ေဆာင္သည္ ထုုိ႔ေၾကာင့္ ယင္းညီလာခံကုုိ ပထမ ပင္လုုံညီလာခံဟုု ေခၚတြင္ၾကသည္။

ပထမ ပင္လုုံ ညီလာခံကုုိ ၁၉၄၆ ခုုႏွစ္ မတ္လ (၁) ရက္မွ (၁၂) ရက္ေန႔ထိက်င္းပသည္။ ညီလာခံတြင္ ဖဆပလ အဖြဲ႔မွ ဗုုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ရခုုိင္ျပည္ဘက္ ခရီးလြန္သျဖင့္ ဦးႏုု၊ ဦးဘဂ်မ္း၊ မန္းဘခုုိင္၊ ဦးဘေအး၊ သထုုံဦးလွေဖ အျပင္ ဂဠဳန္ဦးေစာလည္း တက္ေရာက္သည္။

ပထမ ပင္လုုံညီလာခံသည္ သွ်မ္း ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုု ေစာ္ဘြားႀကီးမ်ား ကုုိယ္တုုိင္ စီစဥ္ဖိတၾကား၍ က်င္းပျပဳလုုပ္သည့္အတြက္ သွ်မ္း၊ ဗမာ၊ ကခ်င္၊ ခ်င္းစသည့္ တုုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္မ်ား အျပန္အလွန္ နားလည္မႈ ရရွိသည့္အျပင္  ေနာင္ႏွစ္ပင္လုုံတြင္ ထပ္မံဆုုံစည္းၾကရန္ကုုိလည္း သေဘာတူညီ မႈရရွိၾကေလသည္။

၁၉၄၇ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔တြင္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပုိင္း ပင္လုံတြင္ ဗမာျပည္ႏွင့္ ေတာင္တန္းနယ္မ်ား ပူးေပါင္းေရးအတြက္ သေဘာတူညီေၾကာင္း လြတ္လပ္ေရးရဲ့ ေရွ႕ေျပး ျဖစ္ေသာ ပင္လုံစာခ်ဳပ္ကုိ ခ်ဳပ္ဆုိႏုိင္ခဲ့သည္။ ယေန႔သွ်မ္းျပည္မွ ေစာ္ဘြားမ်ား၊ ခ်င္း၊ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေတာင္တန္း သားမ်ား ညီညြတ္ေရးအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (The Supreme Council of the United Hill Peoples: SCOUHP) ကုိယ္စားလွယ္မ်ား၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ဖဆပလေခါင္းေဆာင္မ်ားပါ၀င္ခဲ့သည္။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္တြင္ ကုိယ္စားလွယ္ ၂၃ ဦး လက္မွတ္ေရးထုိးခဲ့ၾကသည္။ ပင္လုံစာခ်ဳပ္သည္ ဗမာျပည္၏ “ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံ”   ျပည္ေထာင္စုပုံစံ ထူေထာင္ေရးအတြက္ အုတ္ျမစ္ျဖစ္ပါသည္။

အကယ္၍ ပင္လုုံစာခ်ဳပ္တာ မခ်ဳပ္ဆုုိခဲ့ဘူးဆုုိလွ်င္ ျပည္ေထာင္စုု ျမန္မာႏုုိင္ငံဆုုိသည္မွာ ရွိႏုုိင္မည္ေလာ ယေန႔ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ခ်င္းျပည္နယ္၊ ေပၚေပါက္လာႏုုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ  အဂၤလိပ္ ကုုိလုုိနီစနစ္တြင္ တုုိင္းရင္းသား နယ္ေျမမ်ား အား အပုုိင္းအျခား (၄) မ်ိဳး ပုုိင္းျခား အုုပ္ခ်ဳပ္ေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။

ရခုုိင္ေဒသ မြန္ေဒသ ဗမာေဒသ မ်ားကုုိ ေပါင္းလွ်က္ ဗမာျပည္မ ( BURMA Proper ) ဟုုေခၚေ၀ၚ သုုံးစြဲသည္။ ထုုိမွ  Burma Proper မွ ဗမာႏုုိင္ငံျဖစ္ ေပၚလာခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္အစုုိးရသည္ ၉၁ ဌာန၀န္ႀကီး မ်ားျဖင့္ တုုိက္ရုုိက္အုုပ္ခ်ဳပ္သည္။ ယေန႔မြန္ျပည္နယ္ ႏွင့္ ရခုုိင္ျပည္နယ္ကုုိ ၁၉၇၄ အထိ ဗမာျပည္မတြင္း ထည့္သြင္းထားသးည္။ 

ယေန႔စစ္ကုုိင္းတုုိင္းသည္ Part One ေခၚ ဇယား (၁) ကုုိယ္ပုုိင္အုုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ နယ္ေျမမ်ားျဖစ္ေသာ အေနာက္ဖက္ သွ်မ္းျပည္ျဖစ္သည့္ ေသာင္သြတ္နယ္၊ ဆင္ကလိန္ခႏၱီးနယ္၊   ေဆာမရနယ္ ေခၚ နာဂေတာင္တန္းေဒသ၊ အထက္ခ်င္းတြင္း ေဒသနယ္ေျမငါးခုု အျပင္ အဂၤလိပ္ ဘုုရင္ခံက အုုပ္ခ်ဳပ္ေရး သီးသန္႔ထားရွိေသာ Part Two ေခၚ ဇယား (၂) နယ္ေျမျဖစ္သည့္ အထက္ခ်င္းတြင္း စီရင္စုုရွိ ဟုုမၼလင္း ဆမ္ဒီ၀ီဇံ၊ တမႈးၿမိဳ႕နယ္ ေမာလုုိက္ ေက်းလက္ေဒသ အသီးသီးစုုစည္းပါ၀င္သည္။ 

Part One ေခၚ  ကုုိယ္ပုုိင္အုုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ နယ္ေျမ (၁၀)ခုု ႏွင့္ Part Two ေခၚ  ဘုုရင္ခံက အုုပ္ခ်ဳပ္ေရးသီးသန္႔ ထားရွိေသာ နယ္ေျမမ်ားျဖစ္သည္။ Part One နယ္ေျမမ်ား လက္ရွိျမန္မာ့ ဧရိမယာတြင္ (၁၀) ခုုရွိၿပီး သီးျခား  ကုုိယ္ပုုိင္အုုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရွိၿပီး အဂၤလိပ္ ဘုုရင္က လုုံး၀တာ၀န္ယူ ထားသည္။ ဗမာျပည္ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔အစုုိးရက ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ပုုိင္ခြင့္ မရွိေၾကာာင္းေတြ႔ရသည္။

ထုုတ္ႏုုိတ္ - ပင္လုုံစိတ္ဓါတ္ ရွင္သန္ေဖၚေဆာင္ရး 

အထက္ပါ စစ္ကုုိင္းတုုိင္းနယ္ေျမမ်ားသည္ ျမန္မာႏုုိင္ငံဟုု မေပၚေပါက္ခင္ကာလမွ အဂၤလိပ္ကုုိလုုိနီ မတုုိင္မွီေခတ္ အပါ၀င္ ျမန္မာႏုုိင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးအထိ ေခတ္ အဆက္ဆက္ သွ်မ္းနီေစာ္ဘြားပုုိင္   ေနေျမ မ်ားပင္ျဖစ္သည္။

 ခႏၱီးေစာ္ဘြား ေစာ၀္ျမစိန္သည္ ၁၉ ၅၂  ခုုႏွစ္ ႏုုိ၀င္ဘာလ (၁) ရက္ေန႔မွ စ၍  ေစာ္ဘြားအာဏာကုုိ စြန္႔လြတ္ခဲ့ရသည္။ ေသာင္သြတ္ေစာဘြား ေစာခြန္ေဆာင္းသည္ ၁၀၅၂  - ခုုႏွစ္ ႏုုိ၀င္ဘာ (၃၀)ရက္ေန႔မွစ၍ အာဏာစြန္႔ လြတ္ေၾကာင္းသိရွိရပါသည္။(သမုုိင္းထဲက ေသာင္သြတ္ *"۩"*  )

ယေန႔ တုုိင္းေခၚ သွ်မ္းလူမ်ဳိးမ်ားသည္ က်ားကြဲလုုိ႔ ေခြးလုုိ႔ဆြဲတဲ့အျဖစ္တင္မက က်ားေၾကာက္လုုိ႔ ရွင္ႀကီးခုုိး ရွင္ႀကီးက်ားထက္စုုိး အျဖစ္မ်ဳိး  ရင္ဆုုိင္ေနရၾကပါသည္။ 

အနာဂတ္သွ်မ္းလူငယ္မ်ား ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုု သုုိ႔ တက္လွမ္းႏုုိင္ၾကေပါစ..

စာဖတ္၀ါသနာပါေသာ

 ေစာ္ဘြားႀကီး၏ 

တခ်ိန္က 

ကုိယ္ပုိင္စာၾကည့္တုိက္

စာ္ဘြားႀကီး စ၀္စံထြန္း

 ေနာက္ဆုံးေနသြားသည့္

 ေရႊေတာင္ၾကားလမ္း 

အိမ္အမွတ္ -၃၁

သွ်မ္းျပည္ေတာင္ပုိင္း မုိင္းပြန္ၿမုိ႕ ေတာင္ဘက္ကုန္း တြင္ ေတြ႔ျမင္ရေသာ မုိင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး စ၀္စံထြန္း၏ အာဇာနည္ ျပႆဒ္ ဗိမာန္




ထုတ္ႏုတ္ - ေ႐ႊဥၾသရဲ႕ ‘တခ်ိန္က ထင္ရွားခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ား’ ႏွင့္ ရန္ကုန္ သွ်မ္းစာေပ ျမင့္တင္ေရး 

 အနာဂတ္ သွ်မ္းမ်ဳိးစက္သစ္ လူငယ္မ်ား ေစာ္ဘြားႀကီးကဲ့သုိ႔ သွ်မ္းအမ်ဳိးသားေရး တာ၀န္မ်ား ေက်းပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္   ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔   ရည္ညြန္းတင္ျပ လုိက္ရပါသည္။ 

ခ်စ္ေသာ စာဖတ္ပရိသတ္ႀကီးအား အစဥ္သျဖင့္ ေလးစားလွ်က္ (က်ားေပါက္)