ကခ်င္ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီးေဟာင္း ဦး ဇန္ထာရွင္
ပင္လံုစာခ်ဳပ္အားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာ ႏိုင္ငံကိုထူေထာင္ ခဲ့သည့္ (၁၁) ႏွစ္ကာလတြင္
ယင္းစာခ်ဳပ္ကိုလက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကသည့္ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ ႏွင့္
ခ်င္း၀ိေသသတိုင္း တို႕ သည္ ၄င္း၊
၁၉၅၄ တြင္ ျပည္ေထာင္စု ၀င္ ျပည္နယ္ တခုျဖစ္လာေသာ ကရင္ျပည္နယ္ သည္ ၄င္း မိမိတို႕
ျပည္သူမ်ား ၏
ျပည္သူမ်ား ၏
လြတ္လပ္ေရး၊ တန္းတူေရး၊ ဒီမိုကေရစီ ေရး ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ား ကို အမွန္တကယ္ခံ
စားရရွိၾကသလား?
စားရရွိၾကသလား?
လြတ္လပ္ေေရး ကိုအလ်င္အျမန္ရလို၍ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္ ပါ၀င္ ပူးေပါင္း ခဲ့ၿပီး
ျပည္ေထာင္စု ၀င္
ျပည္ေထာင္စု ၀င္
ျပည္နယ္ မ်ား အျဖစ္ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ ႏွင့္ အညီ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္း ပိုင္ခြင့္ အျပည့္ အ၀ ရရွိခဲ့
ၾကသလား၊
ၾကသလား၊
ျပည္ေထာင္စုထဲ တြင္ ဂုဏ္သိကၡာ ရွိရွိ မိမိတို႕ ၾကမၼာ ကိုမိမိ တို႕ ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့ၾကသလား။
ျပည္နယ္မ်ားသည္
ျပည္နယ္မ်ားသည္
ကုိယ္ပိုင္ျပဌာန္းပိုင္ခြင့္ လည္း မရွိခဲ့၊ မိမိတို႕ၾကမၼာ ကိုလည္းမိမိတို႕ ဖန္တီးခြင့္လည္းမရခဲ့ ၾက၊
မိမိ တို႕၏ အမ်ိဳးသား
မိမိ တို႕၏ အမ်ိဳးသား
ဂုဏ္သိကၡာ တို႕ ညွိးႏြမး္ခဲ့ၾကရသည္သာမက ျပည္နယ္မ်ား တြင္ ဒီမိုကေရစီ ပါဆိတ္သုဥ္္း ခဲ့ရ
ၿပီး
ၿပီး
…… မည္သို႕မည္ပံု ဒီမိုကေရစီ ဆိတ္သုဥ္း ခဲ့ ရပံု ကို ကခ်င္ျပည္နယ္ ၀န္ႀကီး ဦး ဇန္ထာရွင္က
သူ၏
သူ၏
”ဒီမိုကေရစီေျပာင္းျပန္” စာအုပ္တြင္ ေဖၚထုတ္ခဲ့ပါသည္။ ဦးဇန္ထာရွင္ က နိဒါန္း ကိုေရးသား
ရာတြင္
ရာတြင္
“….. ဒီမိုကေရစီ ကိုခ်စ္ျမတ္ႏိုး၍ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ကိုတည္တန္႕ ခိုင္ၿမဲေစလိုေသာ
ျပည္ေထာင္စုသား
ျပည္ေထာင္စုသား
တေယာက္အေနႏွင့္ဒီမိုကေရစီ ကို ျပည္ေထာင္စု တ၀ွမ္းလံုး၊ လွည္းေနေလွေအာင္း၊
ျမင္းေဇာင္းမက်န္ အျပည့္
ျမင္းေဇာင္းမက်န္ အျပည့္
အ၀ေပးႏိုင္ေသာအစိုးရေကာင္း တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ကိုေမွ်ာ္မွန္းတမ္းတလ်က္၊
ျပည္ေထာင္စုသူ
ျပည္ေထာင္စုသူ
ျပည္ေထာင္စုသား တိုင္းအား အကူအညီေတာင္းခံ ရျခင္း ျဖစ္ပါသတည္း “ ဟူ၍
၀န္ႀကီးတဦးအေန နဲ႕
ဘာေတြ ကိုယ္ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရၿပီး ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူေတြက ဘာေတြမ်ား၊
ဘယ္လိုမွားခဲ့ၾကတာလဲ ဆိုတာ ကို ဒီစာ
အုပ္ကိုဖတ္ျခင္းအားျဖင့္ သိရွိ ၾက ရမွာ ျဖစ္ပါသည္္။ လူသည္မွား တတ္ပါသည္၊ ႏိုင္ငံေရး
သမား
တို႕လည္း အမွား ႏွင့္
ကင္းၾကမည္မဟုတ္ပါ။ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု ၏ ျပည္နယ္ေတြအေပၚမွာ သေဘာထား မ်ားသည္
သာမန္ ပုထုဇဥ္လူသား
မို႕ မွားတတ္ သည့္ အမွားမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ၊ မွား မွန္း သိသိ ႏွင့္ ျပဳလုပ္ က်ဴးလြန္ခဲ့သည့္ ဒီမိုကေရစီ
စနစ္ ကို
ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ဆန္႕က်င္သည့္ လုပ္ရပ္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရွိရေပမည္။ ဒီမိုကေရစီ
ႏိုင္ငံကိုထူေထာင္စ
ကာလ ႏုနယ္ေနေသးေသာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ ၏ သမိုင္း အစမွာတင္ တာ၀န္ယူ
ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူ က
ဒီမိုကေရစီ ရွင္သန္ႀကီးထြားေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္မႈ မျပဳခဲ့ပဲ အထူးသျဖင့္ ျပည္နယ္မ်ား တြင္
ဒီမိုကေရစီ
ဆိတ္သုန္းေအာင္ေဆာင္ရြက္ ကာ ဒီမိုကေရစီ ၏ အကိုင္းအခက္မ်ားကို ျမွစ္ခ်ိဳးခ်ိဳးခဲ့ သည္မွာ
ေနာင္တြင္
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း ႏွင့္ အေပါင္းပါ တို႕ စစ္ အာဏာ ျဖင့္ တက္လာၿပီး ဦးႏု အပါအ၀င္
အရပ္သားအစိုးရ တခုလံုးကို သူ၏
စစ္ဖိနပ္ေအာင္တြင္ ျပားျပား ၀တ္ေနေအာင္နင္းေျခကာ ဒီမိုကေရစိကို အျမစ္ကပါလွန္ေလွာ္၊
ခုတ္လွဲဖ်က္စီး
သည္အထိဆိုးဆိုး ၀ါး၀ါး ျဖစ္လာရန္ လမ္း စဖြင့္ေပးသည္ႏွင့္ အတူတူ ပင္ ျဖစ္ေလေတာ့ သည္။
တို္င္းျပည္ ကို
တျပည္ေထာင္အာဏာရွင္စနစ္မွသည္ တပါတီအာဏာ ရွင္စနစ္ဆီသို႕ တြန္းပို႕သည္ အထိ
မိုက္တြင္း
နက္လာၾကသည္။
